Karakter Adı Soyadı: Astrid Cooper
Rp Puanı: 83
Tam Görücü/Yarı Görücü: Tam görücü
Yeteneğini İsteme Nedeni: Kurguma uyuyor.
Yeteneğine Sahip Olunduğunu Düşünerek Yazılan Bir Rp(En az 6 satır):
Ortak salonun boş koltuklarından birinde oturmuş, etrafı inceliyordum. Gece korkunç bir kabusla uyanmış, bir daha uyuyamamıştım. Yatakta durmak yerine ortak salona inmaye karar vermiştim. Sonuç olarak, oturmuş boş boş etrafı inceliyordum. Son günlerde çok fazla kabus görüyordum. Tüm bu görüntüler aklımdayken hiç bir şeye odaklanamıyor, hiç bir şeyle ilgilenmiyordum. Bu yüzden tüm arkadaşlarımla kavga etmiş, onları kendimden uzaklaştırmıştım. Artık bunları düşünmek istemiyordum. O sırada arkadaşım Jace gelmişti.Onun o yeşil gözlerini gördüğümde rahatladığımı hissettim. Hafifçe gülümsedi. Onu o kadar kırmış olmama rağmen nasıl hala bana kırılmadığını anlayamıyordum. Bende ona gülümsemeye çalıştım. Pek başarılı olamamış olmalıyım ki bir kaşı havaya kalktı. Ama yine de sessiz kalmaya devam etti. Beni ne kadar da iyi tanıyordu. Bir süre sessizce oturduktan sonra uykum gelmişti. "Kalkalım mı?" diye sordum. Beraberce kalktığımız anda altımdaki yerin kaymaya başladığını hissettim. Bir anda kuzenlerimin evinin ordaydım. Ve üzerinde ölüm yiyen işaretinin olduğunu gördüm. Görüntüler çok hızlıydı. Karşımda kuzenim Michael'i gördüm. Karşısındaki ölüm yiyenin acımasız sırıtışını.. Sonra yeşil bir ışık ve kuzenimin çığlıkları. Duurr! Diye bağırdığım anda kendime geldim. Jace'in kucağındaydım. Hemen asamı aldım. Cisimlenmeye çalışıyortım. Jace'in "Hogwarts'da cisimlenemezsin." dediğini duyunca aklıma geldi. Lanet olasıca okul! "Herkese söyle, William Bloodridd'in evine ölüm yiyenler baskın yapacak. Bu gece. Hemen!" diye bağırdım ve koşmaya başladım. Şu lanet olasıca okuldan çıkmalıydım. Çıkar cıkmaz cisimlendim. Oraya geldiğimde çok geç kalmıştım. Sadece o işareti görüyordum. Diğerleri geldiğinde hala ona bakmaktaydım. Jace yanıma geldi ve bana sıkıca sarıldı. Kuzenlerimi kurtarmakta geç kalmıştım. Bir şeyi farkettim. Ben bir görücüydüm. Ve o an yemin ettim. Bir daha asla geç kalmayacaktım.
Anasayfa 
